Σε μια όμορφα διακοσμημένη Αίθουσα του Λανιτείου Γυμνασίου όπου η μυρωδιά της λεμονιάς έσμιγε με του νερού το κελάρυσμα και τους ήχους των μουσικών οργάνων, μαθητές και μαθήτριες από το Λανίτειο Γυμνάσιο και τα Γυμνάσια Καθολικής, Νεάπολης και Ομόδους με τη συνοδεία καθηγητριών τους συναντήθηκαν στο πλαίσιο του Βιωματικού Ποιητικού Εργαστηρίου «Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής».
Υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση της κ. Χρυσούλας Αλεξάνδρου, ΕΜΕ Φιλολογικών και ποιήτριας, παιδιά και καθηγήτριες αφέθηκαν στη μαγεία της ποίησης. Ταξίδεψαν στον χρόνο, στο καυτό καλοκαίρι του 74, είδαν, αισθάνθηκαν, κατέγραψαν σκέψεις και συναισθήματα, αντάλλαξαν απόψεις και δημιούργησαν με χρώματα, με νότες, με λέξεις.
«Σε ποιον να δώσω τον λογαριασμό;»
Τι να σου πω Μάτση κι Αυξεντίου;
Απόψε στιβάδες το χιόνι
μνήμες κυκλώνουν τη σκέψη μου
Πενήντα χρόνια από τότε
Οι πινακίδες ακόμα εκεί
Προς
Ζώδια, Γιαλούσα, Καραβά
Εκείνο το δείλι
έκρυψα το μαντήλι στην καρδιά μου
στην ποδιά μου ένα κομμάτι ψωμί
στο συρματόπλεγμα άφησα την ψυχή μου
Πού να ΄ναι άραγε ο μικρός μου αδερφός;
Δεν μας έμεινε ούτε κρασί, ούτε ήλιος
Μας είχανε πει πως έρχεται η άνοιξη όπου να ΄ναι
πως ακόμα και στα πυκνά σκοτάδια υπάρχει το φως
Τι να σου πω Μάτση κι Αυξεντίου;
Στο Βιωματικό Εργαστήρι εκ μέρους του Γυμνασίου Νεάπολης συμμετείχαν οι μαθήτριες Αμιρίδου Μελίνα,Γ1, Τσιολάν Μάγια,Γ2, Αθανασιάδου Αλεξία,Γ3, Τσούρη Αποστολία,Γ3, Κουεντούα Μαργαρίτα,Γ4, Κωνσταντίνου Ελένη,Γ4 και οι καθηγήτριες Στέλλα Κυριάκου, Β.Δ. και Έλλη Στυλιανού, Φιλόλογοι.